Co roku w pierwszych dniach marca wspominamy postać króla Władysława Jagiełły – patrona naszego liceum.

Władysław II Jagiełło (1362-1434 ) był wielkim księciem litewskim, królem polskim, synem księcia litewskiego i księżniczki twerskiej. Był założycielem dynastii Jagiellonów, mężem Jadwigi Andegaweńskiej.

Czynnikiem  decydującym  o  wyborze  władcy  litewskiego  ,Jagiełły,  jako  małżonka  dla  młodziutkiej  królowej  Polski , Jadwigi , było  wspólne  dla  Polski  i  Litwy  zagrożenie  krzyżackie .Jagiełło  chciał  umocnić  swoją  władzę  na  Litwie, a połączenie  sił  obu  krajów  ustrzegłoby  je  przed  Krzyżakami . Dzięki  umowie  politycznej  zawartej  w  miejscowości  Krewo  miała  powstać  Rzeczpospolita  Obojga  Narodów. Jagiełło  obiecał  po  przyłączeniu  Litwy  do  Polski  ochrzcić  siebie  i  swój  naród ( na  chrzcie  przybrał  imię  Władysław ). Polską koronę włożył 4 marca 1386 roku. Razem z Jadwigą sprawowali rządy przez 13 lat. W roku 1399, w chwili śmierci królowej Jadwigi , Wł. Jagiełło rozpoczął samodzielne panowanie w Polsce.

Z imieniem Władysława Jagiełły są zazwyczaj łączone trzy wielkie wydarzenia dziejowe: unia polsko-litewska, chrzest Litwy i zwycięstwo pod Grunwaldem. Każde z nich samych wystarczyłoby dla zapewnienia królowi wdzięcznej i nieśmiertelnej pamięci w umysłach potomnych.

Jan Długosz, słynny średniowieczny kronikarz,  tak opisał władcę:

• w obietnicach i postanowieniach wierny i stateczny;
• sprawy ubogich wdów, sierot, jeśli sam słuchać i załatwić nie mógł, innym mężom uczciwym polecał do załatwienia;
• więcej rozdawał aniżeli sobie zostawił;
• z prostotą serca łączył wspaniałe uczucia;
• szczery, prostoduszny, nie miał w sobie żadnej obłudy;
• w wojnach - niemal wszystkich używał szczęścia i pomyślności.

Władysław Jagiełło – czy na pewno znasz swojego Patrona?

Co do kultury osobistej król górował nad całym swym otoczeniem obyczajami i "czystością osobistą”. Przede wszystkim nie pił żadnego alkoholu. Pił, jak podają źródła, „jeno wodę źródlaną” lub mleko. Unikał wszelkich podejrzanych sytuacji, podczas których mógł zostać otruty. Miał na tym punkcie obsesję.

Spożywał proste potrawy, ubierał się skromnie. Nosił koszule z białego płótna, ubrania zaś z szarego brukselskiego lub angielskiego sukna. W podróży miał zawsze ze sobą brzytwę, nożyczki, szczotki i grzebień z kości słoniowej. Każdego dnia golił zarost, używał lnianych chustek do nosa i, ku zdziwieniu polskiego otoczenia, kąpał się codziennie, a dożył aż 84 lat. W czasach, gdy bogaci kupcy i magnaci sypiali w ubraniu na tapczanach, król spał na materacach barchanowych, wypchanych sianem i okrytych prześcieradłem. Lubił łowy i polowania, żywił szczere upodobania do muzyki i sztuk pięknych. Był cierpliwy, skromny. Jadł zwykłe, niewyszukane potrawy, lubił ryby. Na deser często jadał kisiel. Lubił też cukierki. W jego czasach robił je aptekarz z cukru i różnych przypraw, np. cynamonu czy anyżu. Szczególnie chętnie sięgał po owoce, oprócz oczywiście jabłek, za zapachem których nie przepadał. Wspomniany Długosz pisał, że „jabłek i ich zapachu [Jagiełło] nienawidził, dobre jednak i słodkie gruszki po kryjomu jadał”.
 Na dworze tegoż władcy trafiały się z owoców także wiśnie, czereśnie, czy powidła słodzone miodem.

Nasz król lubił sobie ucinać kilkugodzinne "drzemki” i w sumie każdy powód był dobry – z okazji poranka, zjedzonego posiłku, z nudów…

Władysław Jagiełło kochał kobiety, miał… 4 żony. Pierwszą była Jadwiga Andegaweńska, królowa Polski. Para miała córkę, Elżbietę Bonifację, która zmarła niedługo po narodzinach. Następnie Jagiełło ożenił się z Anną Cylejską, a z małżeństwa urodziła się córka Jadwiga. Trzecią żoną Władysława Jagiełły była Elżbieta Granowska, która towarzyszyła mężowi tylko trzy lata i zmarła. Dwa lata później 72 letni Władysław Jagiełło ożenił się z 17 letnią księżniczką ruską, Zofią Holszańską. Dopiero z tego małżeństwa narodził się w 1424 roku upragniony syn. Nadano mu imię Władysław, w 1427 roku przyszedł na świat drugi syn, Kazimierz.

Król praktykował dziwne zwyczaje, które jego chrześcijańskim poddanym mogły się wydawać wręcz magiczne. I tak każdego ranka, kiedy opuszczał sypialnię, łamał palcami gałązki lub słomki. To nie jedyne obrzędy  w nawykach króla, bowiem wystrzegał się wstawania lewą nogą, zaplatał włosy wyrwane z brody, przy goleniu ponoć wtykał sobie włosy między palce i polewał je wodą. Ponadto wychodząc z domu, trzykrotnie obracał się przez lewe ramię i rzucał za siebie przełamaną gałązkę. Cóż to wszystko znaczyło – wiedział tylko sam król Władysław.

W kwietniu 1434 roku król wybrał się w podróż do Halicza, podczas której mocno się przeziębił. Zmarł 1 czerwca, mając 84 lata. Jagiełło pochowany został w katedrze wawelskiej w grobowcu z czerwonego marmuru, na którym później ułożono kamienny posąg zmarłego. Jan Długosz przekazał, że postać wyrzeźbiona przez artystę doskonale oddaje rzeczywisty wygląd Władysława Jagiełły:„Wzrostu był miernego, twarzy ściągniętej, chudej, u brody nieco zwężonej. Głowę miał małą, podłużną, prawie całkiem łysą…”

Ważniejszym jednak wydaje się to, iż zapisał się w naszych umysłach jako ten, który mimo przynależności do dynastii monarszej, żył normalnie, jak zwykli śmiertelnicy i chociaż niektóre gusta, zwyczaje i upodobania miał więcej niż nietypowe, z wieloma cechami naszego Patrona warto się utożsamiać, bo „Serca pełnego prostoty był, lecz wspaniałego.”

 Czyny i cechy osobowościowe Króla Władysława Jagiełły, zobowiązują nas do bycia godnymi reprezentantami szkoły Jego imienia. Hart ducha króla, Jego wytrwałość, upór w dążeniu do osiągnięcia wytyczonego celu, skromność, życzliwość i szacunek dla drugiego człowieka, starajmy się wpisywać w nasze codzienne życie.